کد مطلب:140284 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:114
اشعار مرحوم سید علی مداح در فضیلت زمین کربلاء
ای كربلاء ز عرش معلی تو برتری
نازم تو را كه منبع انهار كوثری
فخریه كن كه مركز انوار داوری
در وصف تو هر آنچه بگویم فزون تری
كی می تواند كعبه كند با تو همسری؟!
گر كعبه را منی است تو را است قتلگاه
آنجا اگر صفاست تو را هست خیمه گاه
زمزم نیرزد پیش فراتت به پر كاه
مشعر ستاره ای است تو باشی به مثل ماه
رخشان به پیش كعبه تو چون بدر انوری
ای كربلاء بناز تو ای خاك مشكبار
جا دارد ار به عرش نمائی تو افتخار
جسم عزیز فاطمه بگرفت در كنار
خیل ملك بطوف تو هر لیل و هر نهار
كروبیان به خاك تو گردیده مشتری
ای كربلاء صفای تو بالاتر از صفا
آرامگاه مظهر حق سبط مصطفی
گوید چه بوی خلد آیا خاك جان فزا
هم كعبه حقیقت و هم سرچشمه ی بقا
تو خوابگاه نور دو چشم پیمبری
خاك تو ای زمین بلا برتر از بهشت
با خون حلق سبط نبی گشته ای سرشت
بهرت چنین ز روز ازل بود سرنوشت
با دست قدرت حق بنهاد است در تو خشت
خاكت چو كیمیاست تو كبریت احمری
آب فرات در نظر اهل دل، بقاست
یكذره اش ز خاك تو بهتر ز كیمیاست
سرشار در تو متصلا رحمت خداست
آن تربت شریف كه بر دردها شفاست
رخشان چون ماه چارده خورشید انوری
ای كربلاء قرار ز دل ها تو برده ای
ز اول زمام عقل، ز سرها ربوده ای
آن در پر بها كه تو در خود نهفته ای
داری خبر كه جسم كه در بر گرفته ای؟
خاكت بسان مشگ مداما معطری
آه از دمی كه آن شه عطشان ز روی زین
با جسم پاره پاره بیفتاد بر زمین
دشمن به دور او به میان همچنان نگین
دیگر بس است «سید مداح» دل غمین
آسوده از حساب تو در روز محشری